Το έργο αφορά στη διερεύνηση του πολυεπίπεδου ρόλου του λύχνου, με βάση τα παπυρικά έγγραφα και όστρακα της πτολεμαϊκής, ρωμαϊκής και βυ-ζαντινής Αιγύπτου, καθώς και τις πηγές της ελληνικής και λατινικής Γραμ-ματείας. Ο ρόλος του λύχνου στην καθημερινή και θρησκευτική ζωή των κατοίκων της ελληνορρωμαϊκής και βυζαντινής Αιγύπτου αναδεικνύεται πολύπτυχος και σημαντικός. Με την πτώση του ηλίου και ελλείψει άλλων φωτιστικών συσκευών το λυχνάρι φώτιζε και έδινε συνέχεια στη ζωή των κατοίκων της χώρας του Νείλου κατά τις νυχτερινές ώρες.
Στους στόχους της παρούσας ερευνητικής πρότασης εγγράφεται η λεπτομερής εξέταση του ρόλου του λύχνου στην Αίγυπτο υπό το πρίσμα των ελληνικών παπύρων, καθώς και της αρχαίας Γραμματείας. Με αφετηρία ζητήματα ορολογίας, τα οποία αποκαλύπτουν τις υλικές πλευρές (π. χ. υλική σύσταση, σχήμα κ. ά.) του λύχνου, η εργασία εξετάζει επίσης τις ποικίλες χρήσεις του λύχνου στον καθημερινό βίο των αυτόχθονων και επήλυδων Αιγυπτίων. Παράλληλα το ενδιαφέρον της εστιάζεται στον ιδιαίτερο ρόλο των λύχνων στον θρησκευτικό και τελετουργικό χὠρο, καθώς η παρουσία του μαρτυρείται σε λατρευτικές και ταφικές τελετές. Τέλος η μετάβαση του λύχνου από το παγανιστικό στο χριστιανικό περιβάλλον αναδεικνύει την κυριαρχία του ως πρακτικού και συμβολικού αντικειμένου ανά τους αιώνες.
Με τη μελέτη αυτή επιβεβαιώνεται η πολύτιμη συμβολή των ελληνικών παπυρικών και γραμματειακών πηγών στην ανάδειξη πτυχών της καθημερινής ζωής των κατοίκων της ελληνορρωμαϊκής και βυζαντινής Αιγύπτου. Οι αυθεντικές παπυρικές μαρτυρίες εντυπωσιάζουν τον σύγχρονο μελετητή με τις πλούσιες πληροφορίες τους για τις πολιτιστικές και υλικοτεχνικές πλευρές της παρουσίας του λύχνου στον αρχαίο κόσμο. Η εργασία ενθαρρύνει την εκπόνηση παρόμοιων μελετών με την αξιοποίηση των ελληνικών παπύρων, ανεκτίμητων πηγών έρευνας του αρχαίου κόσμου.
